Pepin I [III] "Krótki, Mały, Młodszy" Pépinnide-Caroling (urodzony prawdopodobnie w Jupille koło Liege, w 714 roku, zmarłw Saint-Denis, 24 września 768 roku) herb
Syn Karola "Młota" Pépinnide-Caroling, majordoma Królestwa Franków, faktycznego władcy Królestwa Franków i Chrotrude [Chrothrudis, Crotrude, Rothrude, Rotrude] Lombardes, prawdopodobnie córki Leudwinusa "Świętego" Lombardes, biskupa Trewiru.
Majordom Neustrii, Burgundii, Prowansji, Metz i Trewiru od 16 lub 22 października 741 roku do 25 grudnia 751 roku, majordom Austrazji od 747 roku do 25 grudnia 751 roku, król Zachodnich Franków od 25 grudnia 751 roku do 24 września 768 roku.
Między 743 a 744 rokiem lub w 749 roku poślubił Bertradę "Młodszą, o Wielkich Stopach" Hugobertide z Laon (urodzona w Laonie, około 720 roku, zmarła w Choisy-au-Bac, 12 lipca 783 roku), córkę Heriberta (Chariberta) Hugobertide, hrabiego Laonu i Bertrady "Błogosławionej, Starszej" Merowing z Kolonii, królowej Franków, córki Teodoryka III Merowinga, króla Neustrii i Burgundii.
Przydomek króla, pod którym jest powszechnie znany, pochodzi nie wcześniej niż z XII wieku. W historiografii zyskał także miano WIELKIEGO.
Na świat przyszedł jako drugi syn Karola "Młota", majordoma Królestwa Franków, i jego żony Rotrudy, około 715 roku, zapewne w Jupille. Pepin dorastał w klasztorze w Saint-Denis. Po śmierci ojca 16 lub 22 października 741 roku wraz z ze starszym bratem Karlomanem odsunął od sukcesji przyrodniego brata, Grifona - syna Swanhildy bawarskiej, po czym dokonał podziału królestwa, na mocy którego został majordomem jego wschodniej części (Neustria, Burgundia, Prowansja, Metz oraz Trewir). Obaj bracia zamknęli jednak Griffona w zamku Chévremont w pobliżu Liége.
By umocnić swoją pozycję, w 743 roku bracia powołali na tron frankijski Childeryka III z dynastii Merowingów. 15 sierpnia 747 roku Karloman zrezygnował z władzy i został mnichem w klasztorze na Monte Cassino. Pepin przejął faktycznie całą władzę w królestwie Franków.
W listopadzie 751 roku w Soissons, przy aprobacie papieża Zachariasza, zdetronizował Childeryka III i został wybrany królem Franków. Zapewne jeszcze w tym samym miesiącu lub w marcu następnego roku został namaszczony i być może koronowany w klasztorze św. Medarda w Soissons. Powtórna sakra Pepina miała miejsce wiosną lub 28 lipca 754 roku w opactwie benedyktynów św. Dionizego (Saint-Denis, obecnie pod Paryżem); obrzędu dopełnił papież Stefan II (III), który nadał ponadto królowi oraz jego synom dziedziczny tytuł patrycjuszy rzymskich.
Pepin dokonał zamachu stanu, detronizując króla Childeryka III i został konsekrowany na króla Franków przez świętego Bonifacego (w listopadzie lub podczas Bożego Narodzenia w 751 roku) jako pierwszy władca z dynastii Karolingów. Wcześniej od papieża Zachariasza otrzymał poparcie w formie rozporządzenia, by tytuły królewskie nadawano tym, którzy realnie sprawują władzę. Jego prawo do władzy pozostawało jednak wciąż dyskusyjne, dlatego zawarł sojusz z papiestwem, zaproponowany przez kolejnego papieża, Stefana II. Zalegalizował on jego władzę przez namaszczenie w bazylice Saint-Denis pod Paryżem.
Był to akt niezwykłej wagi dla losów państwa papieskiego i stosunków państwo - kościół w następnych wiekach. Kościelne powiązania Karolingów sprzyjały formułowaniu idei o szczególnym posłannictwie Franków jako ludu bożego. Jednocześnie spotkanie Pepina ze Stefanem II dało początek rytualnym formom kontaktów wzajemnych, które z różnym nasileniem obowiązywały w Europie przez resztę średniowiecza.
Latem 754 roku w pierwszej wyprawie na Longobardów pokonał ich króla Aistulfa i zmusił do ustępstw na rzecz papieża. Jednak już w 756 roku Aistulf złamał pokój i napadł na papiestwo. Pepin po raz drugi przekroczył Alpy i pokonał Longobardów. Wsparł jednocześnie ideę utworzenia nowego państwa kościelnego - Patrimonium Sancti Petri (Ojcowizna Świętego Piotra) - które przetrwało aż do 1870 roku. Od tej chwili Karolingowie zajęli miejsce cesarzy bizantyńskich jako opiekunów Kościoła i wiary.
W latach 752-760, korzystając z przejściowej słabości Umajjadów i al-Andalus, prowadził kampanię przeciw Maurom, pozyskując dla Franków tereny po północnej stronie Pirenejów (Septymanię), w tym Narbonę w 759 roku oraz tereny obecnego Roussillon w 760 roku.
W 740 roku poślubił swoją kuzynkę Bertradę z Laonu córkę hrabiego Laon Heriberta (Chariberta). Miał dziewiętnaścioro dzieci: dziesięcioro z małżeństwa oraz dziewięcioro nieślubnych.
Zmarł 24 września 768 roku w opactwie w Saint-Denis i tam spoczął.
Żródła:
"KAROLINGOWIE IX-X w."- autor: Przemysław Jaworski - 2018
Pepin Krótki w "Wikipedia"
31-05-2020
19-05-2020